Επισυναπτόμενα

6ο Λύκειο Καβάλας Θέμα Project Η εργασία ως πηγή ζωής.swf

[ ]

3918 Kb

6ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ      

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ (PROJEC) "Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΩΣ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ"

           (Α' ΤΑΞΗ, Α' ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ, 2011-12)

 Εισαγωγή

 Το θέμα με το οποίο ασχοληθήκαμε όλους αυτούς τους μήνες είναι η Εργασία ως πηγή ζωής. Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε τα θέματα με τα οποία ασχολοηθηκάμε. Μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε την εργασία μας σε powerpoint κάνοντας κλικ στις Επισυνάψεις.

Μέσα από όλες τις περιόδους, τόσο της προϊστορίας όσο και της ιστορίας, έχουμε κατορθώσει να αντλήσουμε ποικίλες πληροφορίες σχετικά με το θέμα αυτό. Διαπιστώσαμε πότε αποτελεί χαρά και ηθική καταξίωση, πότε καταναγκασμό και κατά συνέπεια πηγή δυστυχίας.

Η πορεία της εργασίας στο πέρασμα των αιώνων δηλώνει πολλά για τις τότε κοινωνίες. Μέσα από την πρωτόγονη εποχή, την αρχαιότητα, τη ρωμαϊκή εποχή, τα βυζαντινά χρόνια, την αναγέννηση, την αστική και καπιταλιστική εποχή και την εποχή της πληροφορίας και της παγκοσμιοποίησης που διανύουμε τώρα, φαίνεται η εξέλιξη του άνθρωπου. Πέρασε μέσα από σκληρούς αγώνες από την καταναγκαστική εργασία για λόγους επιβίωσης, τη δουλεία και την εκμετάλλευση, σε πιο σύγχρονες και προοδευτικές εν μέρει κοινωνίες με πολλές διεξόδους, επιλογές και δικαιώματα. Οι επιλογές αυτές μπορούν πολλές φορές να δημιουργήσουν ένα αίσθημα αυτο-ολοκλήρωσης. Αυτό εξαρτάται από πολλούς επιμέρους παράγοντες όπως είναι οι ικανότητες, οι δεξιότητες, το βιοτικό επίπεδο, η κάλυψη ψυχικών αναγκών όπως η ανάγκη αναγνώρισης και προσφοράς.

Έτσι αναλύσαμε την έννοια της εργασίας ως διακονία ή εθελοντισμό. Η εργασία μπορεί να θεωρηθεί ως αιτία της ευχαρίστησης του ανθρώπου όταν τον αφήνει ελεύθερο να δημιουργήσει και βέβαια να βγάλει στην επιφάνεια τα χαρίσματα και τις δεξιότητές του. Η δουλειά στις ΜΚΟ, σε ιεραποστολές, σε μοναστήρια μπορεί να φαίνεται σκληρή για πολλούς, όμως σε καμία περίπτωση δεν αντικειμενοποιεί τον άνθρωπο. Αντιθέτως, του δίνει μια ελευθερία ψυχής, τον φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό του, με τις δυσκολίες και τα προβλήματά του και τον ωθεί να παλέψει, να αγωνιστεί και να νικήσει τα πάθη του, που τον ταλαιπωρούν και του δημιουργούν πίεση, άσχημες σκέψεις και συναισθήματα. Συνεπώς καταλαβαίνει πως το κέντρο του κόσμου δεν είναι ο εαυτός του, αλλά η προσφορά είναι τρόπος να ζήσει ελεύθερος από τη φυλακή του εαυτού του.

Παρόλα αυτά, η εργασία μπορεί να του προξενήσει πολλά προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα, όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιείται και γίνεται γρανάζι στα χέρια ανθρώπων που έχουν ως απώτερο σκοπό της ζωής τους την εγωιστική προβολή του εαυτού τους, τότε η εργασία κάνει αναπόφευκτα τον άνθρωπο δυστυχισμένο. Απέναντί του στέκουν θεριά έτοιμα να τον κατασπαράξουν, η ανεργία και η απάνθρωπη εκμετάλλευση της εργασίας, που και τα δύο μαζί αποτελούν την απόλυτη αλλοτρίωση της ενδογενούς διάθεσης του ανθρώπου για αξιοποίηση του δυναμικού του. Ως εκ τούτου δεν είναι τυχαίο που γινόμαστε συχνά-πυκνά μάρτυρες ανθρώπων που οδηγούνται είτε σε ψυχικές διαταραχές είτε και στην αυτοκτονία λόγω της απώλειας της εργασίας ή οδηγούνται πάλι στο θάνατο μέσα από μία στυγνή εκμετάλλευση.

Μία πτυχή που μας έχει απασχολήσει ιδιαίτερα είναι πότε ο άνθρωπος αντλεί ευχαρίστηση με το αντικείμενο που ασχολείται και πότε όχι. Τα δημιουργήματα του ανθρώπου είναι απαραίτητο να παράγουν κάλλος, για να εξασφαλίζουν στον άνθρωπο ψυχική ισορροπία και συναισθηματική ηρεμία. Άλλωστε ο Ντοστογέφσκι αναφέρει ότι «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο» και η εργασία είναι ένας χώρος από τον οποίο αντλεί λόγω της δημιουργικότητας την ομορφιά.

Συμπερασματικά, άνθρωποι που διαθέτουν σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και αξιοποίηση των χαρισμάτων που έχουν προς όφελος των κοινωνιών μπορούν να αδρανοποιήσουν συστήματα που αντιστρατεύονται το πραγματικό περιεχόμενο της δημιουργικότητας και να μην αποβλέπουν μόνο στο ατομικό κέρδος και στην κατασπατάληση των ανθρωπίνων δυνατοτήτων. Αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς δημιουργώ σημαίνει υπάρχω και γίνεται φανερό ότι όσες δυσκολίες κι αν παρεμβληθούν μπορεί ο άνθρωπος να τις υπερπηδήσει, γιατί δημιουργώντας απολαμβάνει τη χαρά της ζωής εξουδετερώνοντας σκιές θανάτου.

Η εργασία αποτελεί τον πυρήνα της ζωής του ανθρώπου, καθώς από αυτήν εξαρτώνται η επιβίωση και η ψυχοσύνθεσή του. Έτσι, με οποιαδήποτε είδους εργασία επιλέξει να ασχοληθεί, έχει την δυνατότητα να καλλιεργήσει τα χαρίσματά του και να διαμορφώσει αναλόγως τον χαρακτήρα του πλουτίζοντας μέσα από την διαφορετικότητα των ανθρώπων που συνεργάζεται και γενικότερα από το περιβάλλον του.

Α) Ιστορική Εξέλιξη της Εργασίας:

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ

Σε αυτή την εποχή οι άνθρωποι τρέφονταν με ότι έβρισκαν στη φύση. Ήταν περιπλανώμενοι από περιοχή σε περιοχή . Από την εποχή αυτή αρχίζει ο πρώτος καταμερισμός της εργασίας, ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες. Οι άνδρες ήταν ικανότεροι από άποψη σωματικών δυνάμεων και ως επακόλουθο ήταν να αναλάβουν τις εξωτερικές εργασίες και γενικότερα τις δυσκολότερες και πιο επικίνδυνες, όπως ψάρεμα, κυνήγι, προμήθεια ξύλων, συλλογή καρπών σε άγριες και δασώδεις περιοχές και άλλα. Στις γυναίκες έπεφτε ο κλήρος να οργανώνουν και να συντηρούν το πρωτόγονο για την εποχή νοικοκυριό, είτε σε σπηλιές, είτε σε πρωτόγονες κατοικίες. Η εργασία της γυναίκας στο νοικοκυριό δεν ήταν τόσο βαριά, ούτε τόσο επικίνδυνη σε σχέση με τον άντρα. Αλλά με τις συνθήκες εκείνης της εποχής δεν ήταν καθόλου κατώτερης σημασίας, όχι μόνο επειδή ήταν απολύτως απαραίτητη, αλλά και επειδή εκτεινόταν  σε τόσους πολλούς τομείς, ώστε να καταντά εξίσου κοπιαστική και συγχρόνως ικανοποιητική με την ανδρική εργασία. Ο καθένας είχε την κατοχή αυτών που χρησιμοποιούσε, στους άνδρες ανήκαν τα εργαλεία και η καλλιέργεια, στις γυναίκες τα του οίκου. Με την πάροδο του χρόνου περιοχές που δεν είχαν αναπτυγμένη  καλλιέργεια όπως κάποιες  άλλες κοινότητες έκλεβαν τις σοδειές αυτών που είχαν και έπαιρναν δούλους, τους κατοίκους της. Η υπεροχή στην εργασία και την οικονομία εξασφάλιζε κοινωνική υπεροχή. 

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Στην αρχαιότητα  η υποδούλωση των ανθρώπων θεωρούταν μια απόλυτα νόμιμη κατάσταση, κατά την οποία δούλοι ή σκλάβοι γίνονταν συνήθως οι υγιείς και αρτιμελείς αιχμάλωτοι πολέμου, καθώς επίσης και οι αστικοί ή αγροτικοί πληθυσμοί που αυτοί υπερασπίζονταν. Η δουλεία είχε ήδη γεννηθεί κατά τη μυκηναϊκή εποχή. Τα πλακίδια μαρτυρούν πως ενώσεις ανάμεσα σε δούλους και ελεύθερους ανθρώπους δεν ήταν ασυνήθιστες, ενώ οι σκλάβοι μπορούσαν να γίνουν ανεξάρτητοι τεχνίτες και να κατέχουν μερίδιο γης. Φαίνεται πως στο μυκηναϊκό κόσμο ο κύριος κοινωνικός διαχωρισμός δεν ήταν ανάμεσα στους ελεύθερους και τους δούλους, αλλά ανάμεσα σε εκείνους που διατηρούσαν σχέσεις με το Παλάτι και σε εκείνους που δεν είχαν το προνόμιο αυτό. Οι δούλοι μπορούσαν να καταπιαστούν με όλες τις καθημερινές δραστηριότητες με εξαίρεση την πολιτική, καθώς μόνο οι ελεύθεροι πολίτες είχαν αυτό το δικαίωμα. Η κύρια χρήση τους ήταν στις αγροτικές δραστηριότητες, τη βάση της ελληνικής οικονομίας. Στα μεταλλεία και τα λατομεία η χρήση αυτών ήταν η επικρατούσα πρακτική, με μεγάλο πλήθος σκλάβων να ενοικιάζεται για το σκοπό αυτό από πλούσιους πολίτες. Αυτή ήταν μια από τις σημαντικότερες επενδύσεις των Αθηναίων. Οι δούλοι επίσης χρησιμοποιούνταν ως τεχνίτες και έμποροι. Ο πληθυσμός των σκλάβων ήταν μεγαλύτερος στα εργαστήρια. Ακόμη, οι δούλοι εργάζονταν κατ? οίκον. Κύριο καθήκον ενός τέτοιου δούλου ήταν να εκπροσωπεί τον αφέντη του στον επαγγελματικό του χώρο και να τον συνοδεύει στα ταξίδια. Σε περίοδο πολέμου ήταν προσωπικός υπηρέτης του οπλίτη, αν και ορισμένοι έχουν υποστηρίξει πως ο πραγματικός του ρόλος ήταν ακόμη μεγαλύτερος. Οι γυναίκες δούλοι αναλάμβαναν τις οικιακές δουλειές. Μοναχά οι φτωχότεροι των πολιτών δεν είχαν στην ιδιοκτησία τους δούλους. Όλες σχεδόν οι αρχαίες κοινωνίες χρησιμοποίησαν δούλους, για την επιτέλεση οικονομικών «θαυμάτων». Συνήθως η αστική παιδεία δεν καταπιάνεται τόσο με τις οικονομικοκοινωνικοπολιτικές διαστάσεις της ιστορίας αλλά αναπαράγει «δόξες» σπουδαίων προσώπων  αποφεύγοντας να μαρτυρήσει λεπτομερώς την καθημερινότητα και τις ταλαιπωρίες του «απλού ανθρώπου». Αποτέλεσμα αυτής της παιδείας είναι η διαιώνιση απόψεων περί «ανώτερων πολιτισμών»,  όπου προβλήματα ανισότητάς που ταλαιπωρούσαν και δυσανασχετούσαν τους πολίτες τους, να διατηρούνται αναλλοίωτα μέχρι σήμερα. Έτσι, αν και πολλοί άνθρωποι θαυμάζουν τα μεγάλα αρχιτεκτονήματα όλων των εποχών, από την άλλη πολύ λίγοι εξ αυτών θα ήταν διατεθειμένοι σήμερα να καταβάλουν όλους εκείνους τους άμισθους κόπους  για την επιτέλεση τους.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Στην εποχή αυτή η κοινωνική διαστρωμάτωση ήταν ιδιαίτερα έντονη. Αυτό γίνεται αντιληπτό κυρίως από το δικαίωμα ψήφου, αφού αποτελούσε αποκλειστικό χαρακτηριστικό των Ρωμαίων πολιτών. Ο φτωχός Ρωμαίος πολίτης είχε την ψήφο του ως μοναδικό όπλο στον αγώνα επιβίωσης, καθώς τη διέθετε εκεί που προσφέρονταν «άρτος και θεάματα». Έτσι δεν χρειαζόταν ποτέ να εργαστεί, αφού η εξουσία μοίραζε δωρεάν τρόφιμα και προσέφερε στους ιπποδρόμους  ενδιαφέροντα θεάματα. Επειδή η ρωμαϊκή κοινωνία στηριζόταν στο στρατό, οι ανώτεροι στρατιωτικοί είχαν σημαντική θέση, όπως επίσης οι γεωργοί που προμήθευαν τα τρόφιμα. Οι τεχνίτες δεν είχαν καμιά κοινωνική αναγνώριση. Οι δούλοι δεν θεωρούνταν καν άνθρωποι και ανήκαν πάντα στην ιδιοκτησία ενός πολίτη. Τα εργατικά χέρια των δούλων ήταν διαθέσιμα σε μεγάλο αριθμό, παρά τη μικρή παραγωγικότητά τους και γι' αυτό ούτε κατά φαντασία θα έκανε ένας Ρωμαίος επενδύσεις για να λιγοστέψει την εργασία των δούλων. Χάρη στους δούλους, οι Ρωμαίοι εισήγαγαν νέες τεχνικές αλλαγές που     σχετίζονται κατά κύριο λόγο με την υποδομή, ιδιαίτερα με την οδοποιία και τη γεφυροποιία. Βέβαια, με μια καλή οδική υποδομή εξυπηρετείτο και το εμπόριο. Συνεπώς, η ρωμαϊκή κοινωνία είχε σαφείς διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των τάξεων. Μάλιστα, ο μεγάλος πληθυσμός των δούλων  έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση της αναβάθμισης του πολιτισμού που αναπτύχθηκε σ? εκείνη την περιοχή, αφού αυτοί ήταν που κατασκεύασαν λαμπρά οικοδομήματα καθώς επίσης και έργα υποδομής τα οποία έχουν μείνει γνωστά ακόμα και στις μέρες μας.

                                                                                                        ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

 Στο Βυζάντιο συνεχιζόταν όλα αυτά τα χρόνια η εφαρμογή ολοένα ηπιότερης πολιτικής προς τους δούλους που είχε ξεκινήσει στους πρώτους μετα-χριστιανικούς αιώνες. Με διατάγματα του Ιουστινιανού και άλλων αυτοκρατόρων ο δούλος έπαψε να είναι νομικά τουλάχιστον πράγμα. Η πιο σημαντική Εισήγηση του Ιουστινιανού ήταν εκείνη που για πρώτη φορά όριζε με νόμο πως ο δούλος είναι άνθρωπος. Επίσης όριζε να δίνεται αυτομάτως το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη στους δούλους που ελευθερώνονταν ενώ μέχρι τότε οι κοινωνικές διακρίσεις συνεχίζονταν μέχρι και τους απογόνους τρίτης γενεάς του πρώην δούλου. Παράλληλα, οι αυτοκράτορες δεν επιθυμούσαν να αναπτυχθεί η φεουδαρχία στο μέτρο που αυτή αναπτύχθηκε στη Δύση και προσπαθούσαν να στηρίζουν τους μικροκτηματίες, επειδή αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να μην ισχυροποιηθούν οι γαιοκτήμονες και οι «ευγενείς» ή τιτλούχο.  Πολιτική του κράτους ήταν να ελέγχει την εξουσία των μεγαλοκτηματιών ?άρα να τους κρατά όσο μπορούσε πιο αποδυναμωμένους. Η άσκηση των επαγγελμάτων κατά Βυζαντινή περίοδο ήταν ελεγχόμενη από το κράτος και οργανωμένη σε συντεχνίες. Το δημοσιονομικό σύστημα του βυζαντινού κράτους στηριζόταν στην αγροτική παραγωγή της οργανωμένης κοινωνίας του χωριού. Οι διάφοροι μικροϊδιοκτήτες, μισθωτές γαιών και δουλοπάροικοι ήταν δεμένοι με τη γη που καλλιεργούσαν.

 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Μέχρι περίπου το 10^o αιώνα εξελίχθηκε σταδιακά ο θεσμός του κλασικού δούλου σε αυτόν του δουλοπάροικου, ο οποίος μεταβιβαζόταν μαζί με τα κτήματα και τα κτίσματα. Κάποιοι ιστορικοί εκτιμούν ότι κατά το Μεσαίωνα είχαν βελτιωθεί οι συνθήκες ζωής των δούλων σε σχέση με εκείνες της ρωμαϊκής εποχής, αν και η πραγματικότητα δείχνει ότι έγινε μια εξίσωση προς τα κάτω: Μεγάλα τμήματα του λαού εντάχθηκαν για οικονομικούς και άλλους λόγους στην κατηγορία των δουλοπάροικων.

   ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ 

 H Αναγέννηση, επέφερε την άνθηση της λογοτεχνίας, της επιστήμης, της τέχνης, της θρησκείας και της πολιτικής επιστήμης, καθώς και την αναβίωση της μελέτης κλασικών συγγραφέων, την ανάπτυξη της γραμμικής προοπτικής στη ζωγραφική και τη σταδιακή, αλλά ευρέως διαδεδομένη, μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. Παραδοσιακά, αυτή η πνευματική μεταμόρφωση είχε ως αποτέλεσμα να θεωρείται η Αναγέννηση γέφυρα μεταξύ του Μεσαίωνα και της Σύγχρονης Εποχής. Αν και κατά την Αναγέννηση έλαβαν χώρα επαναστατικές καινοτομίες σε πολλά πνευματικά πεδία, καθώς και κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές, είναι ίσως περισσότερο συνυφασμένη με τα ρεύματα που διαμορφώθηκαν στο χώρο της τέχνης, αλλά και τη συμβολή πανεπιστημόνων όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος Για να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες για χειρονακτική εργασία, οι εργάτες ταξίδευαν από τόπο σε τόπο προκειμένου να κλείσουν συμφέρουσες οικονομικά δουλειές. Η ίσως σημαντικότερη αποκάλυψη της εποχής, δεν ήταν μια συγκεκριμένη ανακάλυψη, αλλά μάλλον μια διαδικασία για την πραγματοποίηση ανακαλύψεων: η επιστημονική μέθοδος. Αυτός ο επαναστατικός νέος τρόπος μάθησης εστίαζε στις εμπειρικές παρατηρήσεις και τα μαθηματικά, απορρίπτοντας την τελεολογία του Αριστοτέλη για χάρη της μηχανικής φιλοσοφίας. Εξ άλλου οι μεγαλοαστοί πλούτιζαν από το εμπόριο και τη βιομηχανία.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

            Το νεότευκτο οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού οδήγησε αρχικά, από τη μία πλευρά τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής σε οικονομική ανάπτυξη και πλουτισμό και από την άλλη μετέτρεψε τους εργαζόμενους σε θύματα εκμετάλλευσης και οικονομικής εξαθλίωσης. Το κράτος τήρησε αρχικά ουδέτερη στάση σ' αυτή τη σύγκρουση συμφερόντων, στη συνέχεια όμως, μέσα από κοινωνικές ανακατατάξεις και μετά τις επαναστατικές εκρήξεις και τη σταδιακή άνοδο των σοσιαλιστικών κινημάτων, υιοθέτησε ένα παρεμβατικό ρόλο αναδιανομής του πλούτου. Η Τεχνική δεν ήταν προφανώς η μοναδική συνιστώσα που ώθησε στη βιομηχανική επανάσταση, έπαιξε όμως αποφασιστικό ρόλο με τον εκμηχανισμό των παραγωγικών διαδικασιών, την αυξανόμενη αξιοποίηση των πορισμάτων της επιστήμης και τη χρήση όλο και περισσότερων υλικών, μορφών ενέργειας και πληροφοριών. Η δεσπόζουσα θέση της Τεχνικής στην οικονομία άρχισε να απαιτεί μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων με εξειδικευμένες γνώσεις, με αποτέλεσμα να ιδρυθούν στο 19ο αιώνα τεχνικές και πολυτεχνικές σχολές κάθε κατευθύνσεως και επιπέδου. Αυτή η βελτίωση της κατάρτισης είχε ως αποτέλεσμα, πέρα από την άνοδο του γενικότερου μορφωτικού επιπέδου της κοινωνίας, νέες τεχνικές βελτιώσεις, επινοήσεις και εφευρέσεις. Κορυφαίο επίτευγμα της Βιομηχανικής Επανάστασης θεωρείται η εφεύρεση της ατμομηχανής στη Μεγάλη Βρετανία, οι εφαρμογές της οποίας επεκτάθηκαν σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Άλλα περίφημα επιτεύγματα ήταν η μηχανή εσωτερικής καύσης και η παραγωγή ηλεκτρισμού.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Είναι σαφές ότι  ο όρος παγκοσμιοποίηση  περικλείει την έννοια της ένωσης. Από εκεί και πέρα προκύπτουν διάφορες άλλες ενώσεις με επιμέρους στόχους. Το ερώτημα που ανακύπτει όμως είναι ποιος είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο γίνεται αυτή η ένωση; H Εκκλησία π.χ. εύχεται σε κάθε θεία λειτουργία «υπερ των πάντων ενώσεως» και εννοεί την ένωση γύρω από τις αξίες που απορρέουν από το  πρόσωπο του Χριστού,  Αν λίγο το ψάξουμε και προβληματιστούμε θα διαπιστώσουμε ότι η ένωση που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση έχει σαν κεντρικό της άξονα το χρήμα και το κεφάλαιο . Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλες οι αξίες να υποβαθμίζονται στην κεντρική αξία που είναι το χρήμα. Συνέπεια της είναι ότι  οι εθνικές και κοινωνικές ρίζες να βαδίζουν προς κατάργηση, το εργατικό δυναμικό να αποδυναμώνεται από την παράδοση του και έτσι να γίνεται πιο εύκολο να αποδεχθεί άλλο αξιακό σύστημα. Φυσικά κάποιες καλές αξίες διατηρούνται όπως η ευγένεια, η συνεργασία, το θετικό πνεύμα κ.λ.π είναι όμως ρόλοι που αποβλέπουν στη μεγιστοποίηση του ατομικού κέρδους. Ο Εργαζόμενος  έχει βέβαια ευκολότερη πρόσβαση στην αγορά εργασίας και περισσότερες επιλογές όμως χάνει την αίσθηση της ασφάλειας και η γενικότερη συσσώρευση πληροφοριών του δημιουργεί μεγάλο άγχος. 

Β) Εθελοντική Εργασία:

Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη μέσα από την οποία οι άνθρωποι αποκτούν  νέες δεξιότητες και βοηθούνται να είναι ενεργοί πολίτες στην κοινότητα τους. Ο εθελοντισμός δεν έχει πλαίσια και όρια, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και διαστάσεις με βάσει τις αξίες, αρχές και την κοινωνικό -οικονομική και πολιτισμική πραγματικότητα της κοινωνίας. Εθελοντής είναι ο πολίτης εκείνος που προσφέρει ανιδιοτελώς τον ελεύθερο του χρόνο ή τη γνώση του για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Με αυτή την έννοια ο εθελοντισμός ταυτίζεται με τη φιλανθρωπία, όπως χρησιμοποιήθηκε κατά την κλασική εποχή κυρίως για να αποδώσει μια καινούργια αρετή, την αγάπη για το συνάνθρωπο.  Εθελοντισμός είναι η μη αμειβόμενη και δίχως επαγγελματική εξέλιξη δραστηριοποίηση των πολιτών που αποβλέπει στην ευημερία του συνανθρώπου, της κοινότητας και της κοινωνίας γενικότερα. Δεν περιορίζεται μόνο στην παροχή ανιδιοτελούς κοινωνικού έργου, αλλά περισσότερο αφορά μια στάση ζωής με ιδιαίτερες αξίες, όπως η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη και η κοινωνική συμμετοχή. Υπάρχει, επίσης, ο διεθνής εθελοντισμός: ως προσφορά αλληλεγγύης και γνώσης στις χώρες του Νότου ή ανθρωπιστικών υπηρεσιών στις ζώνες πολεμικών συγκρούσεων. Σε ανάπτυξη βρίσκεται επίσης, ο περιβαλλοντικός εθελοντισμός, μέσω της ανάπτυξης πρωτοβουλιών για την καθαριότητα των δασών και των παραθαλάσσιων περιοχών, της οργάνωσης προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης των παιδιών και των νέων κ.λπ. Τέλος, υπάρχει ο πολιτιστικός εθελοντισμός, η οργάνωση από νεανικές ιδίως εθελοντικές οργανώσεις πολιτιστικών θεατρικών, μουσικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που εκφράζουν τη νεανική φαντασία και δημιουργικότητα , πέρα από τη λογική της αγοράς και του κέρδους. 

Σε ποιούς τομείς μπορεί κάποιος να δραστηριοποιηθεί εθελοντικά ;

-Πυροσβεστική, δεντροφύτευση, συντροφιά σε ηλικιωμένους, οργάνωση αθλητικών αγώνων (π.χ. όπως στην ολυμπιάδα του 2004), πολιτιστικές εκδηλώσεις, βοήθεια σε άτομα με ειδικές ανάγκες, καθαρισμοί δημόσιων χώρων (π.χ. παραλίες)

 Ποιά προσόντα ή άλλα εφόδια απαιτούνται ;

-Μόρφωση, αλτρουισμός, σωστή αγωγή, ενημέρωση, συντονισμός, κίνητρα, ηθική επιβράβευση, ανιδιοτέλεια

 Αναγκαιότητα δράσης εθελοντικών οργανώσεων ;

-Κοινωνικός διάλογος, αλληλεγγύη, κοινωνική συνοχή, συμμετοχή πολίτη στα κοινά, αίσθημα ατομικής - κοινωνικής ευθύνης, βοήθεια σε ανήμπορα άτομα, προστασία του περιβάλλοντος, ανάδειξη-αντιμετώπιση προβλημάτων, ατομισμό, ιδιοτέλεια

 Γιατί να γίνω εθελοντής ;

-Θέλω να προσφέρω στην κοινωνία, να είμαι μαζί με ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες αξίες, να αισθάνομαι χρήσιμος και απαραίτητος, να αξιοποιώ τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις εμπειρίες μου, να αποκτήσω νέες δεξιότητες και εμπειρίες που θα μου φανούν χρήσιμες στη ζωή μου

Γ) Η Εργασία ως Καταναγκασμός:

Δεν μας απασχόλησε η εργασία μόνο ως πηγή χαράς αλλά και η εργασία ως μορφή εκμετάλλευσης και καταναγκασμού, στις διάφορες μορφές της όπως π.χ. παιδική εργασία. Ο κάθε άνθρωπός έχει χαρίσματα που πρέπει να αξιοποιηθούν προς όφελος του χωρίς να υφίσταται βλάβη. Τα χαρίσματα έχουν έναν σκοπό. Όταν αυτά κακοποιούνται και καταστρατηγούνται τότε μιλάμε για εκμετάλλευση.

Μορφές καταναγκασμού:

-Δουλεία: Η κυρίαρχη μορφή δουλείας ήταν συνήθως για τους μεν άνδρες η εξαναγκαστική εργασία μέχρι φυσικής εξόντωσης, για τις δε γυναίκες, η σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, χρησιμοποιούνταν συνήθως για σκληρή εργασία ή, σπανιότερα, για υποχρεωτική ενσωμάτωση στον κυρίαρχο πληθυσμό, αλλάζοντας θρήσκευμα και εθνικότητα. Επίσης, όταν έφταναν στην εφηβεία ή και νωρίτερα, τα κορίτσια άρχιζαν να χρησιμοποιούνται ως σεξουαλικά αντικείμενα και τα αγόρια μετά τα 13-14 λογαριάζονταν συνήθως ως ενήλικες δούλοι. Τα αγόρια σε κάποιους πολιτισμούς γίνονταν ευνούχοι ή αφομοιώνονταν σε στρατιωτικές υπηρεσίες, εφόσον είχαν ασπασθεί το θρήσκευμα, την ιδεολογία και την εθνικότητα της κυρίαρχης ομάδας. Το φαινόμενο ήταν πιο ανεπτυγμένο στις κοινωνίες που είτε επειδή είχαν σχετικά χαμηλό πληθυσμό είτε για άλλους λόγους χρειάζονταν περισσότερο και φθηνότερο εργατικό δυναμικό για την ανάπτυξη της οικονομίας τους. Η δουλεία εξακολουθεί να παρατηρείται και σήμερα με διάφορες μορφές, κυρίως σε βάρος γυναικών, παιδιών και σπανιότερα ανδρών (εκμετάλλευση αιχμαλώτων πολέμου σε μερικά αφρικανικά κράτη). 

-Παιδική εργασία: 100 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, δεν πηγαίνουν σχολείο επειδή δουλεύουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Πάνω από 246 εκατομμύρια παιδιά (ηλικίας 5 έως 17 ετών) στον κόσμο εργάζονται. Και δυστυχώς, αντίθετα από ό,τι θα νόμιζαν πολλοί, το φαινόμενο των εργαζόμενων παιδιών και των παιδιών που δεν πάνε στο σχολείο δεν είναι άγνωστο και στη χώρα μας. Το μέλλον γι' αυτά τα παιδιά διαγράφεται ζοφερό, καθώς δεν τους δίνεται καν η δυνατότητα να αναπτύξουν τις ικανότητές τους και να διευρύνουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους αλλά και την κοινωνική τους θέση μέσα από το σχολείο. Βασικά δικαιώματα του παιδιού όπως το δικαίωμα στη μόρφωση και το δικαίωμα στο παιχνίδι είναι άγνωστα γι' αυτά τα παιδιά. Κάποια δουλεύουν σε θορυβώδη κι επικίνδυνα εργοστάσια, άλλα στα χωράφια από την αυγή ως το σούρουπο, άλλα είναι θύματα της βιομηχανίας του σεξ. Πολλά είναι «αόρατα» κυριολεκτικά, καθώς δουλεύουν σε σπίτια ως οικιακοί βοηθοί, ή σε βιοτεχνίες κατασκευής χαλιών ή αθλητικών ειδών (π.χ. μπάλες στο Πακιστάν), συχνά με κάποια μορφή σκλαβιάς Κάποια τραυματίζονται σοβαρά ή πεθαίνουν πριν καν την εφηβεία. Και ας μην ξεχνάμε τα ψυχολογικά τραύματα και την καθυστέρηση στην πνευματική και σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού που δουλεύει. Η παιδική ηλικία δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις συνώνυμη με την ανεμελιά, το παιχνίδι και τα ξένοιαστα μαθητικά χρόνια, καθώς, εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο χάνουν νωρίς το παιδικό τους χαμόγελο και αναγκάζονται από την τρυφερή τους ηλικία να ενταχθούν στον σκληρό κόσμο της εργασίας.

 Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την κατάργηση της παιδικής εργασίας. Όμως το γεγονός αυτό, έχει διχάσει την κοινή γνώμη. Απ' τη μία πλευρά, διατυπώνεται η άποψη ότι η μοναδική διέξοδος στο πρόβλημα είναι ένα άμεσο τέλος στη συμμετοχή των ανηλίκων σε εργοστάσια, φάρμες και οικογενειακές επιχειρήσεις. Όμως από την άλλη πλευρά υποστηρίζεται ότι μια τέτοια οπτική αδυνατεί να κατανοήσει ότι οι ανήλικοι εργαζόμενοι αποτελούν τμήμα της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. «Ο 15χρονος Ντίμπου, από τη Σενεγάλη δήλωσε στο συνέδριο του Όσλο το 1997 να μην αποφασιστεί η κατάργηση της παιδικής εργασίας διότι τότε οδηγούνται πολλά παιδιά στην πείνα, την εγκληματικότητα και την πορνεία». Παράλληλα, υπάρχει και η άποψη μιας μεταρρυθμιστικής πολιτικής που στηρίζεται στη βελτίωση των μισθών και των συνθηκών ασφαλείας των ανήλικων εργαζομένων. Απαραίτητη θα ήταν η συνεργασία τοπικών κοινοτήτων, έτσι ώστε να γίνουν αντιληπτές από τους πολίτες οι βλαβερές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η εργασία σε παιδιά μικρής ηλικίας. Η δυσκολία μιας τέτοιας πολιτικής έγκειται στο γεγονός ότι σε πολλές κοινωνίες η παιδική εργασία είναι δεδομένη, αναγκαία και υποχρεωτική για πολλά παιδιά.
Για να ξεπεραστεί μια τέτοια δυσκολία, κρίνεται απαραίτητη η δωρεάν υποχρεωτική εκπαίδευση υψηλής ποιότητας για όλα τα παιδιά η οποία θα τα καθοδηγεί να πάρουν τη θέση που τους αναλογεί στην κοινωνία ως ανθρώπινα όντα και όχι ως μηχανές, η θεσμοθέτηση αυστηρότερου νομοθετικού πλαισίου, η καταγραφή όλων των γεννήσεων, η συλλογή στοιχείων και η παρακολούθηση του φαινομένου και τέλος οι στρατηγικές πρόληψης του φαινομένου. Επιπρόσθετα, επιβάλλεται η ύπαρξη κοινωνικών προγραμμάτων για να υποστηριχτούν οικογένειες και να ενισχυθούν με ένα εναλλακτικό εισόδημα που θα αντικαθιστά την απασχόληση του παιδιού τους με απώτερο στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας.. Κρίνεται, απαραίτητη η ευαισθητοποίηση του κόσμου με τη βελτίωση της πληροφόρησης και ενημέρωσης.  Η σκληρή πραγματικότητα, τέλος, κατέστησε επιτακτική την ανάγκη για την καθιέρωση της 12η Ιουνίου ως την Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας και ειδικότερα κατά του περιορισμού της παράνομης διακίνησης παιδιών, από το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας.

Δ) Αποφθέγματα για την Εργασία: 

• Ακόμα και η βαρύτερη εργασία, όταν γίνεται με ευχαρίστηση, παύει να είναι κουραστική ,Σαίξπηρ
• Αν δεν μπορείς να εργάζεσαι με αγάπη αλλά μόνο με αποστροφή, είναι καλύτερα να αφήσεις τη δουλειά σου, να καθίσεις στην είσοδο του ναού και να παίρνεις ελεημοσύνη από αυτούς που εργάζονται με χαρά, Γκιμπράν Χαλίλ
• Αν επιθυμείς μια θέση στον ήλιο θα πρέπει να ανεχτείς και μερικές φουσκάλες ,Βαν Μπιούρεν Α.
• Αν κάνεις τη δουλειά που αγαπάς, δε θα χρειαστεί να εργαστείς ούτε μια μέρα στη ζωή σου ,Κομφούκιος
• Από την εργασία αποκτάται η υγεία, από δεν την υγεία η ευχαρίστηση ,Βιργίλιος
• Αποφεύγουμε την οκνηρία για να κερδίσουμε χρόνο για μας, όπως ακριβώς κάποιος πολεμά για να έχει ειρήνη ,Αριστοτέλης
• Για να κάνεις τη δουλειά έτσι όπως πρέπει συνήθως δεν αρκεί ο χρόνος, αλλά για την επιδιόρθωση χρόνος πάντα βρίσκεται ,«Νόμος του Μέσκινεν»
• Γιατί, όταν ένας άνθρωπος είναι απασχολημένος, βλέπει την τεμπελιά σαν κάτι το υπέροχο, κι όταν αρχίζει να τεμπελιάζει, θέλει να ξαναπιάσει αμέσως δουλειά ,Μπράουνινγκ Ρ.
• Δεν υπάρχει καλύτερο έρμα από τη δουλειά, για να διατηρήσεις τη σταθερότητα του νου και να τον γλιτώσεις από τους κινδύνους της τρέλας ,Λάουελ Τζ.Ρ.
• Δεν υπάρχουν σ? αυτό τον κόσμο επιτήδειοι ή ανίκανοι για το κάθε τι άνθρωποι. Υπάρχουν μόνο εργατικοί και τεμπέληδες ,Φορντ Ερρίκος
• Δούλεψε, σάμπως δεν έχεις ανάγκη από λεφτά. Αγάπησε, σάμπως ποτέ δεν γνώρισες τον πόνο. Χόρεψε, σάμπως κανένας δεν σε βλέπει. Τραγούδησε, σάμπως κανένας δεν σ? ακούει. Ζήσε, σάμπως η γη είναι παράδεισος ,Άγνωστος
• Δουλέψτε, κοπιάστε και η κατανόηση οπωσδήποτε θα 'ρθεί ,Ντε Αλαμπέρ
• Εάν δουλεύεις επτά ημέρες τη βδομάδα και 24 ώρες την ημέρα, τότε η επιτυχία θα παρουσιαστεί αυτοπροσώπως, Χάμερ Α.
• Εάν θέλεις ανάπαυση, μεταχειρίσου καλά τον χρόνο ,Φραγκλίνος
• Εάν σας αρέσει αυτό που κάνετε καθημερινώς, αυτό παύει να είναι δουλειά ,Σιρς Σ.
• Εάν το Α είναι η επιτυχία στη ζωή, τότε το Α ισούται με χ συν ψ συν z. Το χ είναι η εργασία, το ψ είναι το παιχνίδι και το z είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό ,Αϊνστάιν
• Είναι αδύνατον να απολαύσεις πέρα για πέρα το καθισιό αν δεν πνίγεσαι συγχρόνως στη δουλειά ,Τζερόμ Τζ.
• Εν ιδρώτι του προσώπου σου ,Παλαιά Διαθήκη
• Εργάζεσθε και μην απελπίζεσθε ,Καρλάιλ Θωμάς
• Εργασία είναι ζωή, σκέψη είναι φως ,Ουγκώ
• Εργασία: η μοναδική προσευχή που πάντα έχει αποτέλεσμα ,Χάμπαρντ Ε.
• Εργασία: ο καλύτερος τρόπος να απολαμβάνεις τη ζωή ,Καντ
• Έργον δ' ουδέν όνειδος, αεργίη δε τ' όνειδος ,Ησίοδος
• Η δουλειά απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα τρία βασικότερα κακά απ' την ανία, απ' τα ελαττώματα και την ανάγκη ,Βολτέρος
• Η δουλειά δεν είναι ντροπή, Ελληνική Παροιμία

Βέβαια, θέλουμε πολύ όλη αυτή η εργασία να μην μείνει μόνο σε ένα διανοητικό, τυπικό κομμάτι δουλειάς, γι? αυτό δημιουργήσαμε ένα βιωματικό. Μετά από πολύ κόπο έχοντας συνεχώς το ομαδικό πνεύμα να μας ενώνει, δοκιμάσαμε να οργανώσουμε την δική μας επιχείρηση catering με την επωνυμία «Αλχημείες», με στόχο να δώσουμε ένα γευστικό δείγμα της αγάπης μας προς εσάς?

Η παρουσίαση της εργασίας μας

Μέλη Ομάδας Project

Αθανασίου Μαγδαληνή
Ανεσιάδου Ελευθερία
Ασμάνης Αλέξανδρος
Γιαννακούδη Χριστίνα
Γιάτσε Πέτρος
Γκουλούσης Δημήτριος
Γουδέλη Γιασεμή
Δαλακούρας Δημήτριος
Θεοφάνους Γεώργιος
Καραγιαννόπουλος Ορέστης
Καραμανλίδου Πηνελόπη
Κωνσταντάρας Εμμανουήλ
Μαρμάνη Κυριακή
Μιχελάκης Μιχαήλ
Παπακοσμίδου Ελισάβετ
Στεφανίδης Νικόλαος
Τσιάμης Αλέξανδρος
Τσίρτση Δόμνα
Φυτετζής Σωτήριος
Χατζηθεοδώρου Αγγελική