Περιγραφή (συνέχεια)

2. Η γλώσσα της περιγραφής

α) Η επιλογή των κατάλληλων λέξεων/φράσεων

Να διαβάσετε την αγγελία που ακολουθεί  και να εξετάσετε την επάρκεια, την ακρίβεια και τη σαφήνεια της περιγραφής καθώς και τους εκφραστικούς τρόπους στους οποίους στηρίζεται. Ποιος είναι ο σκοπός μιας τέτοιας διατύπωσης;

Οίκος ευγηρίας «Γαλήνη».Οικογενειακό περιβάλλον, άριστη ιατρική περίθαλψη, συνεχής ψυχολογική υποστήριξη, φυσιοθεραπευτική αγωγή, υγιεινή διατροφή, άνετα δωμάτια, υπερσύγχρονος κλιματισμός, φανταστική θέα.

Διαβάστε όμως  και  τις παροιμίες:

 «Μία μάνα μπορεί να δει δέκα παιδιά, δέκα παιδιά μία μάνα δεν μπορούν να τη δουν».

« Ευχή γονιού αγόραζε και στα βουνά περπάτει».

Χρήστου Καπράλου « Η μάνα μου»

Άσκηση: Υποθέστε πως είστε ιδιοκτήτες ενός παιδικού σταθμού, γι? αυτό  γράψτε μία μικρή αγγελία για να προσελκύσετε πελάτες.

Όπως καταλάβατε, οι αγγελίες αυτές πετυχαίνουν το στόχο τους χάρη στα επίθετα που χρησιμοποιούνται. Τα επίθετα είναι εκείνα τα μέρη του λόγου που συνοδεύουν τα ουσιαστικά και μας δίνουν την ποιότητα ή τις ιδιότητες που αυτά έχουν. Είναι επομένως πολύ χρήσιμα γιατί προσδιορίζουν επακριβώς τα ουσιαστικά προσδίδοντας  σαφήνεια και ζωντάνια στην περιγραφή.

Να θυμάστε ότι τα επίθετα είναι κλιτά μέρη του λόγου, έχουν δύο αριθμούς,  τρία γένη και τρεις βαθμούς που χρησιμοποιούνται στη σύγκριση.

Ακόμη, εκτός από τα απλά επίθετα, υπάρχουν και τα κοσμητικά, που κοσμούν, στολίζουν το λόγο μας και προσφέρουν αισθητική απόλαυση. Αυτά μπορεί να  είναι απλά ή σύνθετα και συναντάμε πάμπολλα από το Όμηρο ως τις μέρες μας: δροσερός αέρας, ποθητή ελευθερία, μαγευτική ακρογιαλιά, ροδοδάκτυλη αυγούλα, γοργόφτερα πουλιά, θαλασσόβρεχτος βράχος.

β) Κυριολεκτική (δηλωτική) και μεταφορική ( συνυποδηλωτική) χρήση της γλώσσας

Επειδή ήδη έχουμε μιλήσει για την κυριολεκτική και μεταφορική χρήση της γλώσσας, αντιλαμβανόμαστε ότι και στην περιγραφή χρησιμοποιούμε τη μία ή την άλλη, ανάλογα με το είδος του κειμένου και τον επιδιωκόμενο σκοπό. Στην πρώτη περίπτωση στόχος μας είναι η αντικειμενική πληροφόρηση που γίνεται με τυπικό, απρόσωπο λόγο και επίσημο έως επιστημονικό ύφος. Στη δεύτερη, κύρια επιδίωξή μας είναι η πρόκληση συγκίνησης και εντυπωσιασμού.

• Υποθέστε ότι μία μέρα παρατηρείται έντονη κυκλοφοριακή συμφόρηση στην πόλη μας. Να μεταφέρετε σύντομα την είδηση αυτή, αρχικά με κυριολεκτική γλώσσα και κατόπιν με μεταφορική.

3. Το σχόλιο και η οπτική γωνία στην περιγραφή

Κάθε περιγραφή  τόπου ή χώρου γίνεται από μία ορισμένη οπτική γωνία, δηλαδή επιλέγει κανείς τις κατάλληλες λεπτομέρειες και περιγράφει ανάλογα με τη συναισθηματική φόρτιση που έχει απέναντι στο περιγραφόμενο, τον τρόπο που σκέφτεται και το αποτέλεσμα που επιδιώκει. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι κάθε περιγραφή περιέχει ένα έμμεσο σχόλιο.

? Είναι δικαιολογημένη η οπτική του Παπαλάνγκι  για το σύγχρονο δυτικό κόσμο;

?Πως αντιμετωπίζουμε εμείς το δικό του κόσμο; Πιστεύετε ότι θα καταφέρναμε να ζήσουμε όπως αυτός;

ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ/ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ

1. Περιγραφή ενός χώρου/κτιρίου

• Αφού διαβάσετε τις περιγραφές που σας δίνονται, να κάνετε τις παρατηρήσεις σας σχετικά με το ύφος τη γλώσσα και το σκοπό που εξυπηρετούν.

Οι οικισμοί του Παγγαίου αποτελούν ιδιαίτερη αρχιτεκτονική ενότητα. Πολλοί απ? αυτούς έχουν δεχτεί στο δεύτερο μισό του 19ου αι. μέχρι το 1920 πολλαπλές επιδράσεις ως προς την πολεοδομική δομή και τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα, λόγω των ιστορικών συνθηκών και των εναλλασσόμενων κατακτητών. Η εγκατάσταση το 1922 των προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής στο νοτιοανατολικό Παγγαίο συνέβαλε στην διαφοροποίηση του παραδοσιακού αγροτικού αρχιτεκτονικού χαρακτήρα των οικισμών, επειδή οι νέοι κάτοικοι είχαν διαφορετικά, αστικά μορφολογικά και κοινωνικά πρότυπα.

Τα κτίσματα των οικισμών είναι διάσπαρτα και κάθε σπίτι με τα προσκτίσματά του μέσα στον ψηλό μαντρότοιχό του αποτελεί κλειστή μονάδα. Βασικός αρχιτεκτονικός τύπος είναι αυτός του μακεδονίτικου σπιτιού από πέτρα χωρίς επίχρισμα, με τα χειμερινά διαμερίσματα στο ισόγειο ή το μεσοπάτωμα και τα θερινά στον όροφο. Η αρχιτεκτονική είναι συχνά φρουριακή και υπάρχουν χαγιάτια, σαχνισιά (=κλειστοί εξώστες), ορθογωνικά ανοίγματα ή τοξωτά στα σπίτια των ευπόρων και χρωματισμένες ταινίες επιχρίσματος γύρω από τα παράθυρα.. Η επικάλυψη γίνεται από σχιστολιθικές πλάκες ή κεραμίδια χωρίς ταβάνι.

Διακεκριμμένοι αρχιτεκτονικοί τύποι είναι:

-Το αγροτικό σπίτι: Ανοικτό ή καπνόσπιτο, πλατυμέτωπο με χαγιάτι και δύο δωμάτια (χειμωνιάτικο και θερινό) ή περισσότερα, ανάλογα με τις στεγαζόμενες οικογένειες.
Το κλειστό αγροτικό σπίτι, ορθογωνικό, πέτρινο, με βοηθητικούς χώρους στο ισόγειο και κατοικία στον όροφο. Το τζάκι σε προεξοχή αποτελεί μορφολογικό στοιχείο και δείχνει την τέχνη του μάστορα.

- Το αρχοντικό, μεγαλύτερο και διακοσμημένο, σπίτι της εύπορης ελληνικής τάξης και των τούρκων μπέηδων:

Το ελληνικό αρχοντικό με εξωτερική ζωγραφική ή σκαλιστή σε ξύλο διακόσμηση (Ελευθερούπολη, Παλιοχώρι, Μεσορόπη, Ποδοχώρι και Μουσθένη).

Το τούρκικο αρχοντικό με πολλά δωμάτια και κιόσκι (ιδιαίτερο περίοπτο δωμάτιο υποδοχής), με ξύλινες σκαλιστές πόρτες και ερμάρια.

Το προσφυγικό σπίτι: Διώροφο ή ημιδιώροφο, με μεγάλη σάλα στη μέση που καταλήγει σε εξώστη, συμμετρικά δωμάτια με μεγάλα παράθυρα, πέτρινο στο ισόγειο και τούβλινο στον όροφο, με ξύλινη στέγη με γαλλικού τύπου κεραμίδια και συχνά με νεοκλασσικά διακοσμητικά στοιχεία.

Χαρακτηρισμένοι παραδοσιακοί οικισμοί στο Παγγαίο είναι τα Δωμάτια, τα Κηπιά, το Μελισσοκομείο, η Μεσορόπη, η Μουσθένη, το Ποδοχώρι.

        Γ. Μήτσου, Παγγαίο, Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική, τ. 8, σ.σ.113 -114

Αγροτικό σπίτι (καπνόσπιτο) στη Μουσθένη Ζωγραφική αναπαράσταση

?Επιτέλους άκουσα από μέσα να γυρίζουν τα μάγγανα. Σιγά-σιγά η μεγάλη ξύλινη γέφυρα άρχισε να κατεβαίνει  προς το μέρος μου. Όταν ακούμπησε χάμω, πάτησα πάνω της και πέρασα απέναντι λαχανιασμένος. Οι φρουροί με αναγνώρισαν και μου δώσανε δροσερό νερό.

Δεν θα ξεχάσω τη δροσιά που είχανε όλοι εκείνοι οι διάδρομοι που περάσαμε, σκαμμένοι μέσα στο βράχο και πλακοστρωμένοι. Ανεβαίναμε, στρίβαμε, ένας λαβύρινθος! ΄Ηταν σκοτεινά και ευτυχώς που άναβαν οι πυρσοί στους τοίχους, αλλιώς δεν θα βλέπαμε.

Με το που φτάσαμε κι αντίκρισα την αίθουσα των ακροάσεων, αισθάνθηκα σα να είχα γυρίσει πίσω στη Βενετία. Είχα βρεθεί κάποτε στο παλάτι του Δόγη, μεταφέροντας αντίτυπα από τη βιβλιοθήκη. ο πλούτος και η δύναμη του φτερωτού λέοντα έκαναν κι εδώ αισθητή την παρουσία τους.

Βρέθηκα σε μια μακρόστενη σκάλα με πολλά παράθυρα. Στο δάπεδο στρωμένα τα χαλιά τα δικά μας, πέρα ως πέρα. Πάνω από το κεφάλι μου, τέσσερις πολυέλαιοι, θαυμαστά έργα της βενετσιάνικης υαλουργίας, και κάμποσα μικρότερα καντηλέρια, άλλα φωτίζανε και άλλα όχι. Έμπαινε τόσο φως από τα παράθυρα!

Στους τοίχους ολόγυρα κρεμασμένα τα πορτραίτα των Κρίσπων, τα κοντάρια με τις λόγχες σταυρωτά και οι μακρόστενοι καθρέφτες, με τις χρυσές κορνίζες. Χάμω μπροστά τους πελώρια ανθοδοχεία, σαν γλάστρες, γεμάτα κλαδιά εξωτικών κάκτων. Γύρω- γύρω δερμάτινα, μικρά θρονιά, με τα κεφάλια των λιονταριών στα πόδια. Μπρούτζινα, καλογυαλισμένα. Στην άκρη της αίθουσας, έστεκε το μακρύ τραπέζι, με τις πορσελάνινες κανάτες και απλωμένες τις πιατέλες γεμάτες φρούτα. Απέναντί μου, πρόσεξα αμέσως τα δυο τρία σκαλοπάτια που χώριζαν την αίθουσα σε δύο επίπεδα.

Εκεί πάνω, κάτω από μία τέντα, στο χρώμα του βύσσινου, με χρυσά κρόσσια, που τη στήριζαν τέσσερις κομψές κολόνες με τους θυρεούς, έστεκε το εβένινο θρονί του άρχοντα Ιάκωβου Κρίσπου.

                     Καδιώ Κολύμβα «Ρότα περ Όστρια» Μυθιστόρημα Εκδόσεις Αρμός

• Να περιγράψετε ένα οποιοδήποτε κτίσμα, που σας αρέσει ιδιαίτερα στον τόπο που ζείτε ή αλλού. Να έχετε υπόψην  ότι  είναι αναγκαίο να το τοποθετήσετε στο χώρο και στο χρόνο, να δώσετε τα χαρακτηριστικά του αλλά και τα συναισθήματα που σας προκαλεί η θέα του ή η επίσκεψη σ? αυτό.

Η οπτική γωνία της φωτογραφίας

Οι Καρυάτιδες του Henri Cartier Bresson του Δημοσθένη Κούρτοβικ: http://eu1.1host.gr/~aspromav/wordpress/?p=2652

Φωτογραφία Henri Cartier Bresson 1953	Πίνακας Γιάννη Τσαρούχη

2. Περιγραφή προσώπου/ατόμου

Γενικό διάγραμμα

Εισαγωγή

Ποιο είναι το όνομά του;

Ποια σχέση μας συνδέει;

Ποια είναι η καταγωγή και ποιος ο τόπος διαμονής του;

Γενικός χαρακτηρισμός.

Κυρίως θέμα

Εξωτερική περιγραφή (τυπικά χαρακτηριστικά)

Χαρακτηριστικά προσώπου και σώματος.

Εμφάνιση, ντύσιμο.

Χαρακτηριστικές κινήσεις.

Εκδηλώσεις-Συμπεριφορά

Πως συμπεριφέρεται;

Που κινείται; Σε ποιους χώρους;

Εσωτερική περιγραφή (τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά)

Ποια είναι τα προτερήματα και ποια τα μειονεκτήματά του;

Ποια είναι τα γνωρίσματα του πνευματικού και ψυχικού του κόσμου;

Περιγραφή περιστατικού που επιβεβαιώνει το χαρακτήρα του (προαιρετική)

 Επίλογος

Μια γενική κρίση ή μια σκέψη σχετικά με το περιγραφόμενο πρόσωπο.

α) Τα τυπικά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός προσώπου/ατόμου

• Σε ποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο να περιγράψουμε πρόσωπα;
• Ποιο ρόλο παίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην περιγραφή; Πως επαληθεύεται αυτός στις γελοιογραφίες;
• Να διερευνήσετε το βοηθητικό ρόλο των περιγραφών, που διασώζονται στην αρχαία ελληνική γραμματεία, στις ανασκαφικές δραστηριότητες των αρχαιολόγων.

Κεφαλή Μ. Αλεξάνδρου από τη Βεργίνα

«τήν τ? ?νάτασιν το? α?χένος ε?ς ε?ώνυμον ?συχ? κεκλιμένου καί τήν ?γρότητα τ?ν ?μμάτων» ( λεξ. 4 1-666?) [...] «ο? δ' ?λλοι τήν ?ποστροφήν μιμε?σθαι θέλοντες ο? διεφύλαττον α?το? τό ?ρρενωπόν καί λεοντ?δες» (Πλουτάρχου Ηθικά, 335 Β).

β) Το σχόλιο στην περιγραφή ενός ατόμου

Η περιγραφή ενός ατόμου γίνεται από μια ορισμένη οπτική γωνία και επομένως περιέχει και το αντίστοιχο σχόλιο. Συνήθως ξεκινά με την απόδοση μιας δυνατής εντύπωσης που προκαλεί η φυσιογνωμία του περιγραφόμενου και στη συνέχεια γίνεται  η λεπτομερής περιγραφή του προσώπου.  Ο περιγράφων, πέρα από τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά,   προσπαθεί να αποδώσει  και τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, γιατί το πρόσωπο, η φυσιογνωμία,  θεωρείται ο καθρέφτης της ψυχής.

• Ποιοι είναι, κατά τη γνώμη σας, οι παράγοντες που καθορίζουν την οπτική μας γωνία κατά την περιγραφή ενός προσώπου;
• Να διαβάσετε προσεκτικά τις περιγραφές του σχολικού βιβλίου για τον Κ. Π. Καβάφη και να εντοπίσετε τα κοινά σχόλια που υπάρχουν σ?αυτές.

Περιγραφή  προσώπου της ηθοποιού Έλενας Κρασσοπούλου στο βιβλίο του Γάλλου περιηγητή  Deschamps «Η  Ελλάδα σήμερα», Οδοιπορικό 1890- Ο κόσμος του Χαριλάου Τρικούπη.

      Είχε ένα προσωπάκι κανονικό και συγχρόνως λιγάκι ταλαιπωρημένο, φρύδια πολύ καλογραμμένα που έσμιγαν σχεδόν, πάνω από μια χαριτωμένη μυτούλα, είχε το στενό μέτωπο της Αφροδίτης της Κνίδου, κόκκινα χείλη, σουφρωμένα σε μια γοητευτική περιφρονητική γκριμάτσα, μαλλιά κατάμαυρα σαν το φτερό του κόρακα και μάτια ικανά να ξετρελάνουν όλους τους καθηγητές της Γαλλικής Σχολής  και όλους τους σημαιοφόρους της ναυτικής μοίρας.

• Να διακρίνετε την οπτική γωνία του περιγράφοντος και να καταγράψετε  τους εκφραστικούς τρόπους, που δηλώνουν τα αισθήματά του.

• Να περιγράψετε ένα αγαπημένο σας πρόσωπο, βοηθούμενοι από το διάγραμμα που σας δόθηκε.

Ήταν  μικρό κι ελάχιστο γεροντάκι, κακοτράχαλο, ξερακιανό, με στήθος χωνεμένο, ράχη σκευρωμένη, κνήμες χοντρές, αλλ?αδύνατες και ολότρεμες. Εφορούσεν  ένα κοντοκάποτο  κανελί και ξεφτισμένο επάνω από το μαύρο και μυριομπαλωμένο πουκάμισό του, που άνοιγεν έως την κοιλιά κι έδειχνε πλατύ ηλιοψημένο στήθος. Από τη μέση του έπεφταν, κουρέλια λιγδερά, έως τα μισά μηριά, του πουκαμίσου τα λείψανα· έπειτ?άρχιζε το σώβρακο, κίτρινο σαν καπνισμένο και με σχισμάδες εδώ  κι εκεί, όπου εφαίνονταν στο περπάτημα, μελαχρινά κι ολότρεμα, τα κρέατά του ως το γόνα. Από το γόνα έως κάτω αγραφιώτικη  σκάλτσα, κοντοκομένη, έπαιρνε μέσα τις κνήμες κι εχώνευε στα χιαστά δεσίματα υγρού γουρουνοτσάρουχου.

Αλλ?ό,τι έδειχνε τέλεια το ζητιάνο, δεν ήταν η φορεσιά, ούτε το μπαστούνι, ούτε τα σακκούλια, που διπλά και τρίδιπλα εκρέμονταν από τους ώμους του. Ήταν το μικρότατο κεφάλι του. Επάνω σε λιγνόν και μαύρον τράχηλον, όπου επρόβαλλαν από το δέρμα ένας-ένας χωρισμένοι και στρογγυλοί  σαν σχοινιά οι τραχηλικοί μύες, εκαθόταν το κεφάλι αργοκίνητο, μικρό, με παράδοξο σχήμα κι έκφρασην ακίνητη?

                                  Ανδρέα Καρκαβίτσα «Ο Ζητιάνος» Βιβλιοπωλείον της Εστίας

• Ποια αισθήματα σας γεννά αυτή η περιγραφή;
• Ποια είναι εκείνα τα εκφραστικά μέσα που διαμορφώνουν την αντίληψή σας για το περιγραφόμενο πρόσωπο;

3. Περιγραφή ζωγραφικού πίνακα ή άλλου έργου τέχνης

Γενικό διάγραμμα

Εισαγωγή

Που βρίσκεται;

Από ποιον δημιουργήθηκε;

Πότε και γιατί δημιουργήθηκε;

Κυρίως θέμα

Γενικές πληροφορίες ? κύρια περιγραφή

Έκταση, μέγεθος, χρώμα, σχήμα, διαστάσεις.

Τι παριστάνει/απεικονίζει;

Λεπτομερής περιγραφή του έργου, ακολουθώντας μία λογική πορεία από πάνω προς τα κάτω ή το αντίθετο, από τα δεξιά προς τα αριστερά ή το αντίθετο, από το πιο εντυπωσιακό και ενδιαφέρον στοιχείο.

Εκτιμήσεις, συγκρίσεις, συναισθήματα

Σκέψεις και συναισθήματα.

Στοιχεία που καταδεικνύουν το ιδιαίτερο ύφος του καλλιτέχνη.

Σύγκριση με άλλα έργα τέχνης (ομοιότητες και  διαφορές)

• Με βάση το διάγραμμα που σας δόθηκε και τις περιγραφές των έργων τέχνης που διαβάσατε στο σχολικό σας βιβλίο, να περιγράψετε ένα αγαπημένο σας έργο τέχνης.
• Να αναγνωρίσετε το είδος της περιγραφής και το σκοπό που εξυπηρετεί στα παρακάτω αποσπάσματα:

Ο Αριστόδικος είναι σχεδόν τέλειος. Στην ισορροπία των μελών και στη λεπτομέρεια του πλασίματος της μορφής ο καλλιτέχνης δείχνει απόλυτη κατανόηση της δομής του σώματος, αλλά πρέπει ακόμη να μάθει πως αυτό το τελευταίο κινείται και πως η κίνηση του ενός μέλους επηρεάζει την ισορροπία και τη στάση του συνόλου. Ο κούρος στέκεται σχεδόν ενοχλητικά αδρανής. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σκεφτούμε πως έγινε δυνατή η πρόοδος που ακολούθησε. Ο Αριστόδικος είναι μία μορφή σχεδιασμένη και μετρημένη με μεγάλη προσοχή. Το κεφάλι χρησίμεψε, όπως φαίνεται, για μονάδα μέτρησης των υπόλοιπων μερών του σώματος. Οι γλύπτες που σχεδιάζουν το έργο τους με τον τρόπο αυτό είναι παράλληλα και ιχνογράφοι και ακριβώς στη σχεδιαστική-επάνω σε αγγεία-βλέπουμε τους Αθηναίους καλλιτέχνες, σε χρόνους παλιότερους από τον Αριστόδικο, να πειραματίζονται με την απόδοση σε δύο διαστάσεις όχι μόνο της ελεύθερης κίνησης, αλλά και της ισορροπίας και της στάσης μεμονωμένων μορφών. Εδώ επίσης τους παρατηρούμε να ασχολούνται με την επίμονη μελέτη της σωστής απόδοσης των ανατομικών λεπτομερειών.

                                     J. Boardman, Eλληνική Πλαστική, εκδ. Καρδαμίτσα,σελ.107

Οι εργάτες του χυτηρίου παράτησαν τη δουλειά τους κι έτρεξαν να καμαρώσουν τ? ολόγυμνο παλικάρι που είχε φτάσει απ? τα μέρη του Νότου. Ήταν ήσυχο, μόλις έσφιγγε τους γρόθους του, το μέτωπο το είχε καθαρό, και στα χείλη του αχνόφεγγε ένα χαμόγελο. Το ανάστημά του δεν περνούσε το φυσικό, οι καλοπλασμένοι μυώνες του δεν έδειχναν περισσότερη δύναμη απ? όση του νέου που γυμνάστηκε σε αρμονικά αγωνίσματα. Το ένα σκέλος στήριζε το λυγερό σώμα, το άλλο αναπαυόταν. Έλεγες πως ο ήλιος το χάιδευε ακόμα, έτσι όμορφα το στέρνο του δεχόταν το φως. Δεν ήξερες αν ήταν άνθρωπος ή θεός. Αν ήταν άνθρωπος, θα είχε σπαρθεί από θεό, κι αν ήτανε θεός, θα είχε πάρει τη μορφή ανθρώπου, για να χαρεί τον κόσμο των θνητών.

                                         Παντελή Πρεβελάκη Η κεφαλή της Μέδουσας Εκδ. Εστία

      Ο Αριστόδικος Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

4.Ειδικά θέματα

α) Περιγραφή αντικειμένου και  της λειτουργίας του

Στην περιγραφή αυτή μπορούμε να αναφερθούμε:

Εισαγωγή

Είδος αντικειμένου-τόπος-χρόνος (απόκτησης ή πρώτης επαφής).

Γενική εικόνα (εντύπωση) του αντικειμένου.

Κυρίως θέμα

Θέση, μέγεθος, χρώμα, σχήμα, διαστάσεις, βάρος.

Κύριο χαρακτηριστικό.

Τόπος  και υλικό κατασκευής.

Τρόπος λειτουργίας.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Χρησιμότητα αντικειμένου.

Επίλογος

Σκέψεις και συναισθήματα για το εν λόγω αντικείμενο.

? Να περιγράψετε το ρολόι που βλέπετε στην εικόνα.

Σημ. Ας μην εξεγερθούν οι οικολόγοι· το πουλί που είναι μέσα είναι ψεύτικο!

β) Περιγραφή της διαδικασίας για την κατασκευή ή τη χρήση ενός αντικειμένου

Στάδια

• Παρουσίαση των υλικών και της διαδικασίας.
• Σκοπός και σημασία της κατασκευής ή της χρήσης.

Για να δώσουμε οδηγίες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τρεις εγκλίσεις, που σε συνδυασμό με τον τόνο της φωνής μας, δίνουν το ύφος του λόγου μας.

α) Την προστακτική στο β΄πρόσωπο (συνήθως πληθυντικού), που δηλώνει προσταγή,

β) την υποτακτική στο ίδιο πρόσωπο, που έχει περισσότερο προτρεπτικό χαρακτήρα και γ) την οριστική α΄ προσώπου, που καθιστά το ύφος πιο ευγενικό και διακριτικό.

• Να δώσετε γραπτές οδηγίες για ένα αγαπημένο παραδοσιακό παιχνίδι των παιδικών σας χρόνων, σε όποια έγκλιση θέλετε. Θα βοηθούσε μία σχεδιαστική αναπαράσταση στην κατανόησή του;

Τυφλόμυγα, η χαλκή μυ?α της αρχαιότητας

Διαβάστε και μια λογοτεχνική περιγραφή  της κατασκευής ενός καραβιού από το Φώτη Κόντογλου, για να δείτε κιόλας πως συμπλέκεται η περιγραφή με την αφήγηση:

Θυμάμαι τότε που είμαστε μικροί, πως μας τραβούσε ο τόπος που φτιάνανε και τιμαρεύανε τα καράβια και τα καΐκια. Τις ώρες που φεύγαμε από το σχολειό, στριφογυρίζαμε ολοένα ανάμεσα στα πόδια των καραβομαραγκών που δουλεύανε αποκάτω από τις μαύρες κοιλιές των καραβιών οπού ήτανε ίδια θεόρατα θεριόψαρα. Άλλοι πελεκούσανε με το σκεπάρνι τα μαδέρια, άλλοι κορφολογούσανε, άλλοι καλαφατίζανε με τη ματσόλα, τακ-τακ-τακ! Σαν τα τραβούσανε έξω πάνω σε κάτι μακρυά και χοντρά δοκάρια που τάχανε αλείψει με ξύγκι, τα λεγόμενα «βάζα», πηγαίναμε  κ?εμείς  και σπρώχναμε τις μανέλλες στον αργάτη. Φωνές! Πανηγύρι μεγάλο! Καπετάνιοι με βρακιά και με πλατιά ζωνάρια, καραβομαραγκοί, καλαφάτηδες, όλοι ξυπόλητοι, ηλιοψημένοι, μ?ένα μαντίλι στο κεφάλι, σαν κουρσάροι, γεμιτζήδες, μούτσοι, φάτσες λογιών λογιών, πολεμούσανε ίδια μερμήγκια ανάμεσα στα  καΐκια, που ήτανε αραδιασμένα τόνα πλάγι στ?άλλο. Μαύρος καπνός ανέβαινε από τα καζάνια, κι από τους μασαλάδες που καίανε τις κοιλιές των καραβιών για να τις παστρέψουνε, και σκοτείνιαζε τον ήλιο. Η μυρουδιά της πίσσας γέμιζε τον αγέρα. Αποκάτω από τις ψηλές σκάφες το χώμα ήτανε γεμάτο από σανίδια και σύνεργα, ζεμπίλια με τα εργαλεία, ματσόλες, καλέμια του καλαφάτη, ροκάνια, πίσσες, στουπιά, ξύγκια για το παλάμισμα, καρφιά, βελόνια, περόνια, τρυπάνια,  μεγάλες κι ασήκωτες άγκουρες, αλυσσίδες, μαντέμια της σαβούρας, παλαμάρια, σχοινιά , καραβόπανα, αντένες, νεροβάρελα, μακαράδες. Όλα αυτά κάνανε την καρδιά μας να χτυπά δυνατά. Άλλοι πάλι πελεκούσανε, άλλοι κάνανε την κάρφωση με μπακιρένια καρφιά, άλλοι βράζανε  τις πίσσες και παλαμίζανε  με τα μαλαχτάρια, άλλοι ζουμπάρανε τα καρφιά, κι άλλοι κοιμώντανε στον δροσερό ίσκιο της καρίνας, με όλη εκείνη τη βουή, έχοντας κρεμασμένο αποπάνω τους ολόκληρο εκείνο το θαλασσινό θηρίο που μύριζε άρμη και που κρεμόντανε από την κοιλιά του μούσκλια κι άλλα θαλασσοχόρταρα, άλλος παραπέρα σήκωνε την κανάτα του για να πιει νερό και ύστερα σφούγγιζε τα μουστάκια του. Μια ξεχωριστή μυρουδιά μυρίζανε όλα, μια μυρουδιά καραβίσια.

Φώτη Κόντογλου «Θάλασσες, καΐκια και καραβοκύρηδες» Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Το καρνάγιο της Καβάλας