Η αγάπη στη λογοτεχνία

Από το «Άσμα ασμάτων»
 Θές με ως σφραγίδα επί την καρδίαν σου,/ ως σφραγίδα επί τον βραχίονά σου,/ ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη,/ σκληρός ως άδης ζήλος? / περίπτερα αυτής, περίπτερα πυρός, φλόγες αυτής?/ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την αγάπη/ και ποταμοί ου συγκλήσουσιν αυτήν»
 

Απόδοση στα Νέα Ελληνικά σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη
Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου,/ ωσάν σφραγίδα στο μπράτσο σου / είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο /και σκληρός ο πόθος σαν τον άδη / oι σπίθες της είναι σπίθες της φωτιάς, /φλόγα του Θεού./ Νερά ποτάμια δεν μπορούν να σβήσουν την αγάπη.

Δημοτικά τραγούδια για την αγάπη

Εβγάτε αγόρια στο χορό, κοράσια στα τραγούδια,
πέστε και τραγουδήσετε πως πιάνετε η αγάπη.
Από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει
κι από τα χείλη στην καρδιά ριζώνει και δε βγαίνει.

 Η  αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινοσύνη,
θέλει λαγού περπατησιά, αετού γληγοροσύνη.

Δεν είν? ο έρωτας ανθός μαζί του για να παίξεις,
Μόν? είναι βάτος μ? αγκαθιές  κι αλίμονό σου αν μπλέξεις.

Λιγότερο από μια στιγμή μάτια να κοιταχτούνε
μπορεί να φύγει μια ζωή να μη λησμονηθούνε.

Αριστείδης Χαιρέτης
Από το « Έρωτος αποτελέσματα» κατά την περίοδο του Διαφωτισμού.

Ο έρωτας θυμώθη, σε μένα αρματώθη/ για να με πολεμήσει όσο να με νικήσει?
Κλαίω, θρηνώ μπροστά του, φιλώ τα άρματά του/ και στη σκλαβιά του μένω, δίχως να το προσμένω.

Από «Το αυγό της έχιδνας» της Λίτσας Ψαραύτη Εκδ. Πατάκη

-?Σ? αγαπώ, δε σου φτάνει;
-Ναι, αλλά όσοι αγαπιούνται?τι πιο φυσικό κι όμορφο; Το σεξ είναι βρώμικο όταν το κάνεις χωρίς αίσθημα, χωρίς αγάπη ,επέμενα.
- Εμένα μου φτάνει να σ? έχω κοντά μου , να σε νοιάζομαι. Το σεξ δεν είναι το παν σε μια αγάπη. Κι εγώ θέλω  την αγάπη μας μεγάλη, να μπορεί ν? αντέχει χωρίς το σεξ.  Έρωτας είναι κι ένα απαλό άγγιγμα του χεριού, το φιλί, το χάδι, να βουλιάζεις  σε μια ζεστή αγκαλιά? Μπορεί να το θεωρείς ρομαντικό, αλλά εγώ έτσι το νιώθω?, και το βλέμμα της ήταν αφοπλιστικό.
?Η ανεκπλήρωτη επιθυμία του συντηρούσε και δυνάμωνε το δεσμό μας, τον στόλιζε με περίσσια ομορφιά, τον έκανε πανάκριβο και μοναδικό. Μέρα με τη μέρα  ο έρωτάς μας χτιζόταν από τα χίλια μικρά και μεγάλα πράγματα που μας άρεσαν, γινόταν στέρεος και δυνατός».

Από «Το ακριβό φαρμάκι» της Mary Webb

Την αγάπη δεν την έχουνε οι αδύναμοι παρά οι δυνατοί και κυριαρχημένοι άνθρωποι. Μπορεί να τη διώχνουν μα κάποτε θα ξαναγυρίσει κι όσο περισσότερο αντισταθούν τόσο ορμητικότερα θα τους συνεπάρει στον ερχομό της.
Αναρωτιέμαι φορές αν αυτός είναι ο παράδεισος: η ατελείωτη και ακούραστη ενατένιση ενός προσώπου , με καινούρια πάντα πεθυμιά? Η φωνή του είχε πάντα κάτι θαυμαστό: Ήτανε σα μια μεγάλη ανθισμένη αγράμπελη σε θερμή μαγιάτικη μέρα. Μπορούσες να καθήσεις στη σκιά της και να αναπαυθείς. Κι ήτανε ακόμη σαν τη γλυκιά φωτιά στην παραστιά μια χειμωνιάτικη νύχτα που αμολύθηκαν τ? άγρια στοιχειά στα δάση, με κλειστές τις κουρτίνες κι αναμμένους τους λύχνους, όλα σιγουρεμένα  κι ο αφέντης του σπιτιού έχει  επιστρέψει.